یا زهرا ادرکنی

? قضیّۀ ناشنیده از آیةالله بهجت در مسجد سهله

?علامه آیة الله سیدمحمدحسین حسینی طهرانی قدّس سرّه

?آية الله حاج شيخ عبّاس (قوچانی) مدّ ظلّه (وصیّ سلوکی مرحوم آیةالله قاضی رضوان الله علیه) ميفرمودند: آية الله بجهت بسيار به مسجد سهله مى رفت؛ و شبها تا به صبح تنها بيتوته مى نمود.

?يك شب كه بسيار تاريك بود و چراغى هم در مسجد روشن نميكردند، ايشان در ميانه شب، احتياج به تجديد وضو پيدا كرد؛ و براى تطهير و وضو به ناچار بايد از مسجد بيرون رود و در محلّ وضوخانه كه بيرون مسجد و در سمت شرقى آن واقع است، وضو بسازد.

?ناگهان مختصر خوفى در اثر عبور اين مسافت در ظلمت محض و تنهائى در ايشان پيدا شد؛ به مجرّد اين خوف، يكمرتبه نورى همچون چراغ در پيشاپيش ايشان پديدار شد كه با ايشان حركت ميكرد؛ ايشان با آن نور خارج شدند و تطهير كرده، وضو گرفتند و سپس به جاى خود برگشتند؛ در همه اين احوال آن نور در برابرشان حركت داشت تا وقتى كه به محلّ خود رسيدند، آن نور از بين رفت.

? «نور ملکوت قرآن» ج 1 ص 240

✅ «پایگاه خبری عرفان»